ΛΑΓΚΑΔΑ (ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ)

Δυτικότερα προς τη θάλασσα και σε απόκρημνη όχθη ρεματιάς το παρεκκλήσι της Αγίας Μαρίνας είναι σκαλισμένο στο βράχο μεγάλης σπηλιάς. Μπροστά στο σπήλαιο υψώνεται τείχος κτισμένο από ακατέργαστες πέτρες και κονίαμα, ύψους 7μ. Οι πολεμίστρες σε ακανόνιστα διαστήματα ανοίγονται σε τέσσερις σειρές. Το βορειοανατολικό μέρος της σπηλιάς είναι διαμορφωμένο σε παρεκκλήσι και πάνω στο φυσικό βράχο, που έχει κατά τμήματα κτιστεί για να δημιουργηθεί ομαλή επιφάνεια, διατηρούνται τοιχογραφίες δύο διαφορετικών περιόδων. Στην κάτω ζώνη οι τρεις αβαθείς κόγχες αντιπροσωπεύουν την πρώτη φάση και εντάσσονται σ’ ένα επαρχιακό ρεύμα του προχωρημένου 13ου αιώνα. Στην κεντρική διακρίνονται ίχνη της μορφής της Παναγίας με την προτομή του Χριστού μέσα σε δίσκο, τμήμα μεσήλικα αγίου στη δεξιά κόγχη (μοιάζει με τον Άγιο Νικόλαο) και στην αριστερή κόγχη διακρίνεται μισοκατεστραμμένη γυναικεία μορφή με ανυψωμένα χέρια σε στάση δέησης. Αριστερά διαβάζεται η λέξη «Η ΑΓΙΑ» και δεξιά το γράμμα «Μ». Η δεόμενη μπορεί να ταυτιστεί με τη Μαρίνα, επώνυμη αγία του λαξευμένου παρεκκλησιού.
Η δεύτερη φάση έχει αφιερωθεί από τον κτήτορα Μιχαήλ Ζτηχόδι Παλαιολόγο και την οικογένειά του το έτος 1347/48. Η ξενική ρίζα του ονόματος σε συνδυασμό με τη χρονολογία και την τοποθεσία στην οποία βρίσκεται το παρεκκλήσι, επιτρέπουν ίσως την υπόθεση ότι πρόκειται για οικογενειακό όνομα των Μελιγκών. Άλλωστε η Λαγκάδα βρίσκεται στην καρδιά της περιοχής που ονομάζεται από τις βυζαντινές και άλλες πηγές Δρόγκος ή Ζυγός των Μελιγκών.
Πάνω από την παράσταση της Αγίας Μαρίνας απεικονίζονται δύο προτομές αγίων σε δίσκους. Αριστερά η Αγία Άννα και δεξιά ο Ιωακείμ. Τμήμα ολόσωμης μορφής διακρίνεται κάτω από την αφιερωτική επιγραφή και χάρη στα ίχνη επιγραφής, η παράσταση ταυτίζεται με την επώνυμη αγία του παρεκκλησιού.
Ψηλότερα, άλλες λιτές συνθέσεις αγωνίζονται ενάντια στα φυσικά στοιχεία, ώστε να πλουτίσουν τις γνώσεις μας για την επαρχιακή έκφραση της παλαιολόγειας τέχνης, αφού είναι ένα από τα λίγα γνωστά χρονολογημένα παραδείγματα της Ελλάδος από τα τέλη του 14ου αιώνα.
Η καίρια θέση της σπηλιάς σε στροφή της ρεματιάς, η οποία συνδέει την παραλία με το εσωτερικό της περιοχής και η ύπαρξη οχυρού τείχους, σε συνδυασμό με τα άλλα οχυρωμένα σπηλιάρια που σώζονται κατά μήκος της ακτής, αποτελούν ενδιαφέρον κεφάλαιο έρευνας για το αμυντικό σύστημα της περιοχής.
ΔΡΑΝΔΑΚΗΣ, ΜΑΝΗ ΚΑΙ ΛΑΚΩΝΙΑ


Το παρεκκλήσι της Αγίας Μαρίνας

Το παρεκκλήσι της Αγίας Μαρίνας

Το παρεκκλήσι της Αγίας Μαρίνας, γενική άποψη των τοιχογραφιών

Το παρεκκλήσι της Αγίας Μαρίνας

το παρεκκλήσι της Αγίας Μαρίνας















Δεν υπάρχουν σχόλια: